شاید بهترین شعری باشد که این روزها خوانده ام

دلم تهی شده از عشق، چاره یعنی مرگ

 علاج زخم دل پاره پاره یعنی مرگ

 مرا امید به پیدایش سحر ندهید

 که انتهای شبی بی ستاره یعنی مرگ

 به گوش من که سحرگه به مرگ محکومم

 طنین بانگ اذان از مناره یعنی مرگ

 سرم به روی تنم مدتی است سنگین است

 سری بزرگ و تنی بی قواره، یعنی مرگ

 ورق ز هرچه زدم آیه ی عذاب آمد

 پیام روشن این استخاره یعنی مرگ

 ز چشم های تو تکلیف را طلب کردم

 به هم زدی، به زبان اشاره یعنی مرگ 

(مهدی عابدی)