تصور کن با تمام وجود احساست را در کلمات جا دهی... و بعد واژه به واژه ات مهمان صفحه کلید شود. به واژگانی می اندیشی که ثبت می کنی و احساست و لحظه هایت و... و... .
بعد با مشاهده ی وبلاگ، یک شترمرغ با چشم های ورقلمبیده زل می زند توی چشم هایت تا وسوسه ات کند برای پرورش دادنش!
کشته ی تبلیغات «بلاگ اسکای»م!