خورشید جاودانه می درخشد در مدار خویش
ماییم که پا جای پای خود می نهیم و غروب می کنیم هر پسین
آن روشنای خاطرآشوب
در افق های تاریک دور دست
نگاه ساده فریب کیست که همراه با زمین
مرا به طلوعی دوباره می کشاند؟
ای راز
ای رمز
ای همه روزهای عمر مرا اولین و آخرین...
حسین پناهی
سلام
دقیقاْ !
مساله طلوع دوباره است...
یادش به خیر و روحش شاد